ey yar... seninle hasbıhal etmekten uzak kalan bu gönlü sildiğini bildiğim halde nedir bendeki bu hüzün bilmem..dağların doruklarından baktım da dün gece yarısı,sana doğru esen meltemin sesinden başka ses duyamadım...gönlünün ince sızısını hissettim de ses veremedim..bildim ki ey yar...bensizlik çökmüş omuzlarına ve bildim ki ey yar, yüreğin ağlar çaresizlikten...öten her bülbülün çığlığında biz varız ey yar...bildim ki gidişin sebepsiz değildir..bildim ki bu sevdadan korkmuştur yüreğin ve güldüm ey yar...dudaklarımı büküp de hayata...gönüller bunca sarmışken birbirini...gönlün sahibi bile koparamaz gayri yüreklerin ellerini... boş ver yüreğim...boş ver..sen savrul kendi denizinde..dalgan bulur beni..sen es kendi seherinde, alevin şavkı vurur tenime...gül cemalini görmese de gözlerim..gördüğü andır ona can veren...hoş sözlerine hasret olsa da kulaklarım...bilirim düşüncenden geçeni..seni sana bırakmışım da gelmişim kendi dağımın yamacına..ne beklerim gel diye...ne bekle gelirim diye..sensizliğin çukuruna gömsen de beni..çukuru kazan sensin diye sevinir de girerim sonsuzluk dehlizine... sen olmuşum ben...görmez misin?
Serap ÖZALTUN
2.1.2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder