SONBAHAR GELİYORKEN

Parktayım... bir yerlerden bir türkü 'Dağlar benim var mı size zararım' diyerek yüreğime gönderme yapıyor. Etrafta giden, gelen, oturan, çiçek satan... Her can bin telaşla koşturmada, yüreklerinin isteklerini gömüp. (Ne yapsam bilmem ki...) Bir aş evi çadırı var hemen yanı başımda. Vakit erken. Yemek saatinde karnı açlar gelirler çaresizce. (Ya kalbi aç olanlar ne yapar ki...) Köşede bir kadın dileniyor... Para istiyor, gönlünden ne koparsa. Gönlünü isteyemez ki kimseden kimse. Çünkü gönülden gönüle bir akıştır sevgi. (Şimdi nelerde acaba, ne yapar ki...) Bir adam, -sağırmış gibi- yanındakine bağıra bağıra bir şeyler anlatıyor; istetmesi olmasaymış, dağ başında kalacakmış...istetme... Demek gerekli bir istetme. (O da yollarda kalmasın, ona da istetme gerek.) Şu çocuk neden çalışır ki bu yaşta? Bak onun yaşında şu çocuk, annesinin elinden tutmuş, okul alışverişinden dönüyorlar. (Acaba köyde okurken ona da okul alışverişi yapan var mıydı ya da okulla ev arasındaki dağın yollarında servis var mıydı?) Serin bir yel esti,havada bunaltıcı bir his var. Yetmiyor aldığım oksijen, elim telefonuma gidiyor. Sanki ondan bir parça var telefonda. Tıklasam ses verir belki... Yanıma iki sevgili oturdu, sarmaş dolaşlar. Ne vakte dek severler ki birbirlerini.Kız, sarılıyor erkeğe ve 'unutma, gece mesaj at bana' diyor sevgisinden emin bir şekilde. (O da sevgimden emin mi ki...) Kalktım, yapraklar hâlâ dallarında. Görürüz sizi de, size de vurur hazan. Dallarınızdan kopup da inleyip sürünürken siz de ben gibi,anlar mısınız ki ahvalimi? Önüm sıra bir dede yürümeye çalışıyor, bir adım gerisinden gelen ak saçlı bir kadın 'ömrümü tükettin, bıktım senden...' diye söyleniyor. Adam, bir taşa takıldı, tökezledi... Kadın hemen koşup kolundan tuttu... (Ömür birlikte biter mi ki...)


Serap ÖZALTUN
5.9.2008