Nicedir yüreğinin sesinde kaybolmayı diledim de savruldum kaldım ayak uçlarında yar...Nasılsın nicesin...bilmem...İyi misin hoş musun bilmem... Yoruldu yüreğim sensizlikte...sustum...Bir yolculukta mı karşılaştık seninle...bir zaman yolculuğunda...Bırak be yar...Hayata dair bana bir şey deme artık....İnsanla ilgili umut yükleme bana...Bildim ki...insan denen varlık ikilemlerin ortasında bir bileylenmiş bıçak...çaresizliğin kınını çıkarınca daha bir acıyor yüreği...Kanasa da yürek...sevse de gönül...taş bağırlı dağlara inat sırtını dönüyorsa seven...ben gayri hayata gülmem....Duydun mu sen de ağlayan bebelerin sesini...Sanki neden geldim der gibi ağlar...dünya denen limana...Gel...sen kaptan ol...ben miço...Sana halat vereyim...Olmaz demesen de gözlerin verir cevabını...Suskunluğundan güzel cevap var mı ki...Ben de sustum yar...Sustum ve al kanlar içindeki yüreğimi getirip kapının önüne koydum...Var, bildiğini yap.
Serap ÖZALTUN
8.12.2005
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder