Böylesi yakın ve böylesi uzak olmak...ne zormuş bir tanem. Hiç düşündün mü, yüreğinde kol gezen yüreğin senden haber beklerken nice yandığını ve hiç sızladı mı için ne yapar ki şimdi diye? Yok diyorsa yüreğin ne denir ki can...Ne denir ki anılar denizinin dibine gömülene...Koskoca bir hiç! Oysası yok, keşkesi bitmez. Yok olan kar taneleri geri gelmez ki! Bilir misin bir tanem, yüreğime bir serçe kanadıyla konduğunda içimi nasıl hoplattığını? Yürek yangınının alevini görmeyene kim gösterebilir ki o şuleyi? Bitmez bu sevda türküsü can, bitmez. Gönül bir kez kör olduysa, açmaz gözlerini ki görsün hüsranı. Hani düşler kurmuştum da gülmüştün bana. Bazen deli sevdalara doluyor da şu pervasız yüreğim, geliversem yanına diyor...Sonra büküyor boynunu suçlu bir çocuk gibi...Sen, hiç denizin ortasında tek başına kaldın mı yar? O yalnızlığı hissettin mi? Hissetme! İlikleri titriyor insanın...Kanı donuyor. Öyle bitimsiz bir acı ki o yalnızlık, tüketiyor insanı. Sen yalnız kalma can, sen daralma. Sevda kuşları gönderiyorum sana, camını tıklatsın. Bak desin, hani geçende budadığın güle adını vermiştin ya...O yar yolladı beni, bir bak da gel ne dedi: Nasıldır, nicedir...sor dedi. Geç mi yatar geceleri, çok mu içer sigarayı...Gene güldü mü gözlerinin içi güler mi...Bak,dedi.Elini yüreğine koysun dedi, gönlü ne diliyorsa yapsın dedi. Şaşırma...Kızma bana. Umut atının terkisine binmiş değilim ki ben. Beklentisiz sevginin fermanını astım boynuma...Giderim yoluma...Gelsen de bendesin, gelmesen de.
Serap ÖZALTUN
25.4.2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder